Ik was al vroeg wakker, het had de hele nacht geregend en ik zag voor me hoe mijn dochter rond zou lopen met haar gympen op het modderige ymca kamp terrein. Had ik daar geen andere oplossing voor? Ja! Ergens in de kelder moesten mijn wandel schoenen nog liggen. Ze zijn zeker 3 verhuizingen meegegaan en in geen jaren meer gedragen. Het was dus even zoeken tussen kerstspullen en waterschoenen maar mijn hart maakte een sprongetje toen ik ze uiteindelijk vond. ‘Lieverd deze schoenen zijn de halve wereld over geweest! Zo zie je, wie wat bewaard die heeft wat’, riep ik met een grote glimlach op mijn gezicht. Zonder tegensputteren deed ze, ze aan. Ik was helemaal trots en zo zette ik haar met haar vriendinnen af op het terrein. Ik was nog geen 5 minuten thuis of daar ging mijn telefoon. Hard lachend; ‘Maaaaam, die schoenen, ik deed niks geks en de zolen vielen er zo van af!’ Ik wist niet wat ik hoorde maar alleen al het proestende geluid dat ze produceerde maakte het zo grappig dat ik snel haar gympen (ja dus toch die) in de auto gooide en nog een keer die kant op ging.

Bij de ingang van het terrein zag ik de twee giebelende meiden al staan, ik pakte de schoenen aan en bekeek ze eens goed. Dit was het dan, zoveel avonturen, de eerste stappen gemaakt in 2006 op Indonesische bodem, de laatste hier, in het bos van Harfsen. Ze mogen de prullenbak in.

Terugrijdend naar huis mompelde ik wat in mezelf, die kelder is toch vochtig en… tsja een paar schoenen van 18 jaar oud, dat is bijna antiek, what was i thinking? Bij thuiskomst las ik nogmaals het appje van mijn vriendin, de foto van het briefje met de ingrediënten van een lekker drankje. Ik weet zeker nog wel wanneer dit was. 2018, het jaar dat we 2 keer richting Italië vlogen, nachten lang zwierend door de stad van de liefde met een gebroken hart maar tegelijkertijd ook eentje die over-uren maakte. Want oh, wat hadden we het fijn! Ze had het al die jaren bewaard, net zoals ik die schoenen. Herinneringen, tastbaar of niet, een gevoel zullen ze altijd oproepen. Zou ze het briefje ondertussen ook weggegooid hebben?

PS: die foto hier boven, dat is Johnny Bravo in Rome