Je sleept jezelf met al je ongemakken àltijd mee, dat heb ik door de jaren heen allang ervaren. Een andere plek met nieuwe mensen en een fijn klimaat kunnen dat allemaal even ‘verdoven’, maar je weet ook, er is niks veranderd als je terugkomt. Hooguit de tuin die er wat verpieterd bij staat. En dus wilde ik langer weg, om de tijd te hebben echt even ergens te landen. Met in mijn koffer mijn persoonlijke Human Design blauwdruk, voor je weet maar nooit, landde ik letterlijk in Spanje. De pure generator in mij ontwaakte. Ik heb het stuk er al zo vaak bij gepakt maar ik kan nu oprecht zeggen, iets weten is echt wat anders dan het voelen.

Waar ik in mijn dagelijkse leven ‘karretjes trekken’, initiëren en het mensen naar de zin maken, eigen heb gemaakt. (Hoe kan het ook anders na jarenlang in de horeca gewerkt te hebben èn met een diploma hotelschool in mijn zak?) Kon ik nu ervaren hoe het was om af te wachten en te reageren; de generator strategie.

Ik koos voor een talencursus, vier uur per dag naar school, daardoor creëerde ik een ritme voor mezelf, iets waar ik het erg goed op doe. Mijn sacrale ja of nee heb ik daar gevoeld. Zo organiseerde de school allerlei activiteiten waardoor je, je elke dag wel ergens voor op kon geven. Het enige wat ik deed als de lijst weer voorbij kwam was, inchecken bij mezelf. Heb ik hier zin in ja of nee? Er was niemand met wie ik rekening hoefde te houden, ik hoefde met niemand iets af te stemmen en dus ook niemand het naar de zin te maken. Mijn ongedefinieerde emotionele centrum kwam helemaal tot rust en toen ging ik ineens zien en voelen wat dat met je doet! Ik hield energie over, mijn huid straalde, de vermoeide benen die ik, vooral met warm weer vrij snel heb, had ik zelfs na elke dag 13000 stappen zetten niet. Ik kan me voorstellen dat je je afvraagt; heb je dan wel mensen ontmoet of zat je hele dagen met jezelf?! De mooiste mensen kwamen op mijn pad en ik kon aanhaken wanneer ik maar wilde!

Terug in Nederland is het natuurlijk de uitdaging om deze verandering en dit gevoel vast te houden. Want iets dat je al zeker 20 jaar (en misschien zelfs al langer) zo doet, is niet snel om te draaien. Maar ik weet dat het kan en… oefening baart kunst… toch? Over kunst baren gesproken, hoewel ik niet voor mezelf de druk op het schrijven had gelegd was de wens er wel. In Spanje kwam de inspiratie op dag twee en vrij snel ging ik geloven in een tweede bundeltje. De eerste stukken staan op papier en ik kan niet wachten om er mee verder te gaan! Wat heeft deze reis me veel gebracht en dat ik wat gevonden heb dat moge duidelijk zijn, mezelf! Wat een bevrijding!

PS: Oh en dat tuintje is niks te kort gekomen met al die regen in april 😊